De vrijwilligers van de maand zijn dit keer Wim en Astrid van Hagen, al 37 jaar vrijwilligers in hart en nieren!! Vele mooie herinneringen lezen jullie terug in onderstaand interview. Wat hebben zij ontzettend veel voor De Warande betekend, een heel groot woord van dank voor al jullie inzet en betrokkenheid!

(eigenlijk was Jacco Mulders aan de beurt, maar dit interview volgt later in het jaar)

Hieronder lees je het interview met Wim en Astrid:

Stel je even kort voor:

Wim:

Mijn naam is Wim van Hagen, vanaf 1986 lid van (RK)MHC de Warande. Getrouwd met Astrid Oomens. Samen 4 kinderen (Daphne, Carmen, Iris en Florian). Altijd in de automatisering gewerkt, ook na mijn pensioen als ZZP-er. (Van operator, programmeur naar implementator van Logistieke en Administratieve systemen als bedrijfskundige ICT’er).  Zijn in 1985 in Oosterhout gaan wonen voor 3 jaar, maar zijn daarna toch gebleven omdat Oosterhout centraal ligt (Eindhoven, Utrecht, Den Haag en Brussel).

Op zaterdag speelden de kinderen hockey, ikzelf op zondag bij de veteranen en mijn vrouw op donderdagmiddag. Een echte hockey familie. Nog steeds, wij kijken ook bij onze (9) kleinkinderen als het niet te vroeg is!

Astrid:

Mijn naam is Astrid van Hagen (-Oomens), geboren in Breda en op diverse plekken in het land opgegroeid. Wij moesten nogal eens verhuizen door het werk van mijn vader. In mijn tijd kon je pas gaan hockeyen op de leeftijd vanaf 12 jaar. Ik heb in de jeugd bij Randwijck (nu Amstelveen) gespeeld, ben zelfs Nederlands kampioen geweest met meisjes A1. Na mijn middelbareschooltijd ben ik naar Eindhoven verhuisd en heb ik bij EMHC (nu Oranje-Rood) in dames 2 gespeeld.
Getrouwd met Wim, en samen hebben wij 4 (allang volwassen) kinderen en 9 kleinkinderen.
In 1985 zijn wij met toen (net) 3 kinderen in Oosterhout komen wonen, en vrijwel meteen lid geworden van Warande. Na een jaar bij de ouder hockey (de voorloper van trimhockey) o.l.v. Noldien Janssen speelde ik de eerste jaren nog op zondag en ook regelmatig bij de dames veteranen op donderdag. Toen het leeftijdsverschil op zondag te groot werd (ik was inmiddels de 40 voorbij), heb ik mij definitief aangesloten bij veteranen A op de donderdag.

Wat is jullie rol als vrijwilliger bij De Warande en waarom doen jullie vrijwilligerswerk?

Wim:
Op dit moment ben ik penningmeester van de Coöperatie die verantwoordelijk is voor de totale accommodatie (velden en gebouwen die de vereniging van ons huurt).

Vanaf 1986 altijd vrijwilliger: coaching teams van de kinderen, arbitrage, het clubkrantje op maandagavond maken, doorzetten naar de drukker,  secretaris Bestuur, paar jaar in de Zaalhockeycommissie gezeten, nu al 8 jaar als penningmeester coöperatie.

2006: Lid van Verdienste
2012: Algemene sportprijs gemeente Oosterhout (Sportgala)
2014: Erelid

Astrid:
Eerlijk gezegd krijg ik nu eigenlijk te veel eer, want sinds dit seizoen ben ik niet meer actief als vrijwilliger. Mijn ‘vrijwilligers-carrière’ begon vrijwel meteen in 1985, het was een mooie manier om snel mensen te leren kennen en een sociaal netwerk op te bouwen. Het begon als trainer en ook coach van onze kinderen vanaf de mini’s totdat zij in 1e-lijns teams kwamen te spelen. Op maandagavond was het in die tijd altijd commissie-avond waar ik ook mijn steentje bijdroeg. Samen met Noud van de Brandt verzorgde ik in die tijd het (toen nog) papieren hockeykrantje, dat ik vervolgens op dinsdag bij de drukker ophaalde en verdeelde over de diverse bezorgers. Ik draaide verder mee bij de infotafel, achter de bar, en ik floot bijna iedere zaterdag, en op zondag dames 1. Ik ben betrokken geweest bij de digitalisering van de ledenadministratie, waarna ik bijna 20 jaar ook de ledenadministratie incl. contributie en de sponsoradministratie heb verzorgd.

Wat maakt vrijwilliger zijn bij De Warande zo leuk?

Wim:
Ervoor zorgen dat de kinderen in een veilige en gezellige omgeving kunnen sporten. En de contacten die je als vrijwilliger op doet met andere ouders!

Astrid:
Je leert veel mensen kennen, en dat levert ook veel vriendschappen op. Maar de meeste voldoening haal je toch uit het feit dat je een bijdrage levert aan de club, zodat iedereen zich optimaal kan ontwikkelen op zijn of haar niveau binnen een gezellige familieclub.

Wat zijn jullie mooiste herinneringen aan De Warande?

Wim:
De maandagavonden op de club, waarbij alle commissies aanwezig waren en het krantje werd gemaakt, inclusief borrel daarna. Altijd gezellige drukte. (Is nu verleden tijd door internet!).  De opening van het verbouwde clubhuis na een intensieve begeleidingsperiode. En natuurlijk de spelmomenten van onze kinderen, zeker als ze (haast) kampioen werden.

Astrid:
De wedstrijden en diverse kampioenschappen van onze kinderen; de vernieuwing van het paviljoen. En ik bewaar ook warme herinneringen aan de tijd met het dames 1 van Gijs Hessels: wij hadden daar geen kinderen in spelen (zij waren al eerder uitgevlogen), maar we hoorden er echt bij als een soort pleegouders, we werden ook overal bij betrokken, heel bijzonder.

Wat zijn jullie hobby’s/beoefenen jullie zelf een sport?

Wim:
Na mijn hockeycarrière ben ik gaan tennissen (Strijdo), later ben ik met golfen begonnen. Ik sport regelmatig bij Willemsen Sport om de conditie op peil te houden, en 1 keer per jaar gaan we skiën. Wij reizen graag: vlak voor Corona hebben we in Peru rondgetrokken. In november gaan we Vietnam verkennen.

Astrid:
Ik heb altijd geroepen dat ik zou stoppen met hockeyen als ik tussen 6 planken lag, maar helaas werd de keus voor mij van bovenaf al eerder gemaakt toen ik ruim 16 jaar geleden mijn 1e schouderprothese kreeg. Vanaf dat moment was ik vaste scheidrechter op donderdag Op die manier bleef ik in contact met mijn eigen team, waar ik zo lang in gespeeld had. Vijf jaar later volgde de 2e schouder, en toen mocht ik ook niet meer tennissen. Ja en dan….. als uitgesproken teamsporter vielen er ineens wel heel veel mogelijkheden weg. Ik was al begonnen met fitness, meer voor mijn gezondheid en conditie dan dat ik het echt leuk vond. Inmiddels is het wel een way of life geworden bij de leukste en gezelligste sportschool van Oosterhout.
En we zijn toen ook begonnen met golfen, toch lekker buiten spelen met een balletje haha.
Verder houd ik van muziek, ik zing in een koor, en ik houd van puzzelen, fotograferen, skiën en reizen.

Je kunt mij wakker maken voor..

Wim: Ik ben vroeg wakker, dus wel op tijd zijn! Een mooie vakantiebestemming uitzoeken met mijn vrouw. En wandelen in de bergen.

Astrid:
Liever niet, ik ben een slaapkop. Maar ik maak graag een uitzondering voor een onverwacht tripje naar de sneeuw, of ook wel voor een (geplande) reis naar Verweggistan.

We hebben een hekel aan...

Wim:
Ouders die denken dat de kinderen afgezet kunnen worden bij de club om daar ‘opgevangen’ te worden.

Astrid:
Onrecht, en mensen die een hoop commentaar leveren zonder zelf een steentje bij te dragen.

Wat doen jullie in je vrije tijd buiten het vrijwilligerswerk?

Wim:
Ik lees graag. Tennissen met mijn maatjes. Golfen met Astrid als het droog is. En ben graag bij de kleinkinderen. Tevens ben ik actief bij Inloophuis Poppy’s: een stichting die zich inzet om mensen te ondersteunen bij het leven met kanker.

Astrid:
Ik ben sinds enkele jaren mantelzorger voor een goede vriendin.
Muziek luisteren, fotograferen, golfen, wandelen, fietsen. En last but not least: genieten met de kleinkinderen, al moeten we voor 7 van de 9 wel de auto pakken want die wonen boven de rivieren.

Extra informatie die jullie kwijt willen?
Astrid:

Een vereniging is er voor en door leden: vele handen maken licht werk. Dus meld je aan voor een taak. Een vereniging kan niet bestaan zonder (voldoende) vrijwilligers!

Aan wie geven jullie het stokje door die volgende maand aan het woord komt en waarom?
Wim en Astrid:
We geven het stokje door aan Hans Huijsman. Hans heeft de laatste jaren het verduurzamingsproject uitgevoerd en kan daar uitgebreid over vertellen.